SLS maakt vrienden | DHRC

Dag 0: Gentlemen, start your engines!

Nog een nachtje slapen en dan kunnen we deze kop letterlijk nemen. Niet alleen de mannen, ook de vrouwelijke bestuurders trouwens. Want die komen er steeds meer, waaruit maar weer blijkt dat de emancipatie in de klassieke rallysport op de goede weg is.

Bij het Radisson Blu in Spa is de stemming onder de almaar binnendruppelende deelnemers geanimeerd. Iemand zei: “Het voelt als een reünie.” Hé, schreef ik dat ook al niet over de keuring en documentencontrole? En diverse anderen: “De SLS is de leukste en gezelligste rally van het jaar.” Dat belooft wat, want het hele spektakel moet nog beginnen! Kortom, de SLS heeft een naam hoog te houden. Maar daar heb ik alle vertrouwen in. Met deze organisatie, deze uitzetters, deze marshals en alle andere betrokkenen moet dat lukken. Het begin geeft alvast een goed gevoel: een prima diner en een uitstekende hotelkamer. Het is nu aan jou als deelnemer om van het hele evenement een succes te maken. Door je best te doen, veel plezier te hebben, te genieten van de route. En door een sticker van de Bart de Graaff Foundation te kopen. Want ik zag dat nog niet iedereen er een aangeschaft heeft. Kom op, wat is nou 25 euro op je totale rallykosten?

We zien elkaar morgen!

Dag 1: Kriskras door België, Duitsland en Luxemburg

Knap van uitzetter Bart: met de systemen pijlen, punten en barricades schotelde hij een soort grensbenadering voor, zelfs zonder dat systeem te gebruiken. We kruisten de Belgisch-Luxemburgse grens en die tussen Luxemburg en Duitsland zelfs meerdere malen. Met een route die mooi was, soms eenvoudig leek, dan weer voor hoofdbrekens zorgde en vervolgens voor opluchting als je dacht dat je een ‘dure’ controle gevonden had. Zowel in het ochtend- als in het middagtraject zaten mooie instinkers, die ervoor zorgden dat niemand foutloos bleef. En dat is toch het doel van elke uitzetter: slimmer zijn dan je deelnemers.

Het eerste gewin is kattengespin. Want de tussenstand na het ochtendtraject werd in de middag al weer danig door elkaar gehusseld. Dus jezelf rijk rekenen is er nog niet bij. “Ik hoef pas in Scheveningen eerste te staan”, merkte Giel van der Palen terecht op. Laten we ons daar maar aan vasthouden, dan is er voor veel meer deelnemers nog hoop op een deftige klassering. Want het veld staat nog dicht bij elkaar.

Onze Bikkel van de Bart de Graaff Foundation, Gerard de Nooij, zal vermoedelijk niet gaan winnen. Maar hij heeft, samen met vriendin Marieke, wel geweldig veel plezier gehad vandaag. “We hebben een paar dingen fout gedaan”, laten ze weten. “We gingen in de eerste bocht al de mist in, we misten de eerste TC en verknoeiden de eerste regularity. Maar daarna ging het alleen maar beter. We konden tijd inhalen, we hebben lastige constructies doorzien en veel geleerd. Wat ook opviel: de marshals onderweg zijn heel vriendelijk. Ik heb alleen nog niet op elke deelnemende auto een sticker van de Bart de Graaff Foundation gezien. Dus wie hem nog niet heeft: kopen zo’n ding! Twee of meer mag ook, trouwens.”

Daar heb ik niets meer aan toe te voegen. Tot morgen!

Dag 2: Weg afgesloten – of toch niet?

Wat een geweldige dag! Een mooi ochtendtraject, een aantrekkelijk middagtraject en een geweldig avondtraject. Alleen al daarom wil je Expertklasse rijden. Om me tot dat laatste te beperken (ik houd het kort, kwam pas tegen elven in het hotel aan, had dorst, moest dit stukje nog tikken en wil morgen ook weer een beetje fit zijn): wat een plezier om onder die druk, met 1:25.000 kaarten door de Luxemburgse wijngaarden te scheuren! In een woord: geweldig! Dat vond ook Michael Simon, die juist in dat traject opgehouden werd door een lokale automobilist. “Wass machen sie hier?” vroeg de man. Michael’s antwoord: “Wir sind hier, weil in die Weingarten gibt es kein Bier!” Onbetaalbaar.

Tijdens een gezellig onderonsje met een aantal Expertklassers vertelt uitzetter Bart den Hartog hoe de organisatie omgaat met problemen onderweg. Vandaag bijvoorbeeld was er een ‘route barree’ waarbij eerst een hek stond met SLS-pijlen erop, vervolgens de pijlen verdwenen waren en nog wat later zelfs het hele hek weggehaald was en de weg weer was vrijgegeven. Consternatie alom! Bart: “Daar doen we dan niet moeilijk over. We hebben alle controles van dat stukje geneutraliseerd, net als de tijd in dat traject. We zoeken in die situaties altijd naar een modus om het zoveel mogelijk deelnemers naar de zin te maken.”

In datzelfde gesprekje verontschuldigde hij zich bijna voor de stukjes snelweg die morgen in de route zitten. Niet nodig, Bart, we begrijpen dat je soms een beetje op moet schieten om in een dag van Luxemburg naar Eindhoven te komen. In de kaartleestrajecten zal genoeg uitdaging zitten. We gaan het zien!

Tot morgen!

Dag 3: Wist u dat?

Er vandaag een heel traject moest vervallen wegens wegwerkzaamheden?

Dat de wegzetters van de controlebordjes inmiddels niet meer 48 uur, maar 24 uur vooruit rijden?

Dat Peter Rovers een korte nachtrust had van maar vier uurtjes?

Dat Bart den Hartog afgelopen nacht helemaal niet geslapen heeft omdat hij samen met Joep Wanders alle tijdkaarten vannacht heeft aangepast?

Dat Peter toen tegen Bart zei: gelukkig wordt het vandaag een slaapverwekkende dag?

Dat de deelnemers daar helemaal niets van gemerkt hebben?

Dat zij alle drie er ondanks dat vandaag nog opmerkelijk vief uitzagen?

Dat de gastvrouw van het Pullman hotel vriendelijk aan een Tourklasser vroeg: kan ik u de weg wijzen?

Dat die Tourklasser toen antwoordde: had ik u maar tien uur eerder ontmoet?

Dat de marshals Fred van Weegen en Eric Versluis bij de lunch een uiterst belangrijke taak hadden?

Dat hun functie daar was kruisjes zetten en controlekaarten wegbrengen?

Dat er morgen voor de Expertklasse drie regularities op het programma staan?

Dat de Michelinkaarten van geen kant kloppen, maar o zo leuk zijn om op te rijden?

Dat we morgen meermalen de Belgisch-Nederlandse grens kruisen?

Dat de Saab van fotograaf Niko Bloemendal vakkundig gerepareerd is door de servicecrew?

Dat zijn foto’s te vinden zijn op de facebookpagina SLS Classic?

Dat morgen de traditionele rallykroket op het menu staat?

Dat het nog wel eens een heel pittige slotdag kan worden?

En dat ik daarom nu ga slapen?

Tot morgen in Scheveningen!

Dag 4: SLS maakt vrienden

Nooit geweten dat Scheveningen zo’n 325 kilometer van Eindhoven vandaan ligt! Via de snelweg ben je er zo, maar op de slotdag van de SLS bleek dat er ook een route bestaat die over veel leukere wegen leidt en een goede acht uur rijden vergt. Het begon heel lastig, met een traject punten vrije route op een oude kaart waar weinig meer van klopte. Als je dan ook nog relatief weinig tijd hebt om te zoeken, laat je je al gauw verleiden een controle op te schrijven die je pas een paar punten later moet aandoen. Maar het kon nog erger! Een bizarre bol-pijl-regularity bij Aquabest, die zelfs over twee verdiepingen van een parkeergarage leidde. De volgende twee regelmatigheidstrajecten waren beter te doen, al vragen wij ons nog steeds af hoe het kan dat we daar telkens meer dan 100 strafseconden haalden, terwijl we volgens tabel en stopwatch ruim binnen de tien seconden afwijking reden.

Daarna konden we ons hart ophalen aan een aantal kaartleestrajecten, afwisselend in Nederlands en Belgisch Brabant. Leuke constructies, een paar listige omrijdingen en prachtige weggetjes. En dan het laatste traject op een oude Michelinkaart. Goed meten (kan dat dan op een Michelinkaart? Jazeker, om de kortste route tussen twee pijlen te vinden) was het devies.

Na de rallykroket zetten we koers naar Scheveningen. Het finishpodium over, de auto parkeren op de boulevard, onze geliefden in de armen sluiten en vervolgens La Galleria in, voor een welverdiend drankje en lekkere hapjes. En napraten met bevriende equipes natuurlijk. Want rallyrijders vormen best een hecht clubje en tijdens die vier dagen SLS maak je vanzelf nieuwe vrienden. Of moet ik schrijven: de SLS maakt vrienden? Want dat doen ze zeker ook, door een prachtige rally uit te zetten, te zorgen voor goede hotels en gevarieerde maaltijden, zich één te voelen met de deelnemers en soepel om te gaan met die paar foutjes in de route. Derhalve: alles en iedereen die betrokken is bij de organisatie: bedankt!

En alle prijswinnaars, Paul en Pam Hufman (Tourklasse), Hanja Jonker en Paul Hooiveld (Sportklasse) en Giel en Arjan van der Palen (Expertklasse en Algemeen Winnaar): gefeliciteerd!

Fred Hak | Foto’s Niko Bloemendal