VENI, RALLI, VICI | DHRC

Als Julius Caesar in zijn tijd de mogelijkheid had gehad om succesvol aan een rally mee te doen, zou hij dit zomaar eens hebben kunnen uitroepen als variant op zijn “veni, vidi, vici” ? Helaas, in de klassieke oudheid kon men nog niet beschikken over fraaie klassieke auto’s. Maar wij gelukkig wel!

Zaterdag 4 juni 2016 was een prachtige dag in Nederland. Perfect voor iedereen die van zins was om activiteiten buitenshuis te ontplooien. Te voet, te paard, per fiets of per klassieke automobiel.

Voor de laatste categorie liefhebbers stond de 21^e Classic Gelderlandrit op de kalender. Bij velen die een goed verzorgde dag van uitdagend kaartlezen samen met andere klassiekerliefhebbers kunnen waarderen, is dit een evenement om niet te missen. Helaas had ik nou net op deze dag andere verplichtingen. Extra jammer omdat deze editie de afsluiting van een periode zou zijn.

Het zou de laatste uitvoering zijn onder leiding van de heren Martin Roosenboom, Frans Diepeveen en Jan de Beus. In het rallywereldje is men door de jaren heen zeer gesteld geraakt op de wijze waarop deze harde kern van de Stichting Gelders Rally Team de zaken op orde heeft.

En om deze aflevering dan niet mee te kunnen maken, dat zat mij toch wel een beetje dwars.

Totdat ik de zondag ervoor een telefoontje kreeg waarmee mijn aangegane verplichting in één keer kwam te vervallen. Dat schiep mogelijkheden! Eerst maar eens bij de organisatie aankloppen of er überhaupt nog een reserveplaats in de Expertklasse vrij was. Dat was gelukkig zo.

Ik had echter al eerder nee moeten verkopen, dus de meeste ervaren rallybestuurders waren reeds voorzien van een navigator. Tot mijn genoegen was Oscar Uhlhorn nog vrij en was hij ook nog in staat om een afspraak met zijn wederhelft elegant op een andere dag te plannen.

Zo moet je iets heel moois missen, zo ben je er toch bij. Zo kan het zomaar lopen.

Oscar en ik hebben de Gelderlandrit al enkele keren eerder samen gereden en vooral aan de editie in 2011, toen wij hem gezamenlijk wonnen, hebben wij goede herinneringen. We hadden er dus ongelofelijk veel zin in om deze dag mee te maken. Net als nog zo’n 150 andere duo’s.

Vroeg op de bewuste zaterdag stonden we aldus gereed bij de IJsselhoeve nabij het Gelderse Doesburg. Oscar’s Alfa Bertone stond er weer tiptop bij. Het is alweer anderhalf jaar terug dat we hier succesvol de Classic 500 Challenge in hebben gereden en intussen is de auto van maagdelijk wit omgetoverd in staalgrijs met een contrasterend rood front. Met de deurstickers en rallyschilden erop en de koffie en krentenwegge in onze buiken mochten wij om 8.55 als 25^e het erf verlaten.

Wat zou uitzetter Martin nu weer allemaal voor ons bedacht hebben? Het duurde even voor we de eerste controleletter tegenkwamen en dan krijg je wel dat gevoel van twijfel of je toch niet meteen iets gemist hebt…Ik kon het zo snel niet verzinnen. Wel zagen we de geniepige op één na kortste route naar punt 4 via een keerlusje. Je moest dus zeker vanaf het begin goed wakker zijn! Ik zal de lezer niet vermoeien met alle valstrikken die de uitzetter voor ons in petto had. De lezer had er gewoon bij moeten zijn om het mee te maken. Men moest gewoonweg de hele rit goed bij de les blijven. Dat weet iedereen die hiervoor inschrijft en daar komt men voor. De prachtige wegen in de Achterhoek en alle uitdagingen die in de kaarten verstopt zitten. Mag ik deze weg wel gebruiken? Klopt die wegaansluiting wel? Komen we niet op de verkeerde plek uit? Je wordt er wel ontzettend achterdochtig van! Soms zelf te achterdochtig, zou in ons geval blijken. Tijdens de regelmatigheidsproef in de ochtend, over het motorcircuit bij Hengelo, had ik de weggepoetste weg kort na het begin wel in de smiezen. Even later meende ik een verschoven weg te detecteren en reden we dus door om dit passend op te lossen. Verderop bleek echter dat ik het niet goed gezien had of toch niet goed gemeten had. En ineens kregen we vreselijk veel haast om naar het eind van de proef te komen! Oscar gooide de Alfa in hyperdrive in een poging om de schade van mijn verkeerde keuze te beperken. Dat duurde echter niet lang (genoeg), toen wij achter enkele reguliere weggebruikers terecht kwamen die op deze zonnige weekenddag niet de ambitie hadden om het verlies van kostbare secondes in te perken. Jammer voor ons.

Zo gaat het in de rallyhobby net als in het echte leven. Er zijn goede keuzes en beslissingen en minder goede. En je weet van tevoren nooit wat de gevolgen zijn. Dat houdt het spannend!

Bij het zeer fraai gelegen Landgoedhotel Woodbrooke in Barchem konden we even bijkomen van onze avonturen. En aansterken met, jawel, de onvermijdelijke rallykroket. Het ochtenddeel was zeker niet makkelijk, maar met nog negen andere deelnemers in onze klasse hadden we het er foutloos van afgebracht. Alleen balen van die verklooide regularity. Martin Roosenboom wist ons echter hoopvol te melden dat de moeilijkheidsgraad in de middag wel een stukje omhoog zou gaan. Nou, dan maar hopen dat we na die fijne lunch een beetje wakker kunnen blijven!

Na de herstart om 12.52 zou inderdaad blijken dat er nog meer uitdagingen in de route verwerkt zaten. Meer verlegde en van de kaart weggepoetste wegen. Voortdurend moest je scherp blijven.

Maar het bleef ook genieten onderweg. De route was prachtig, de Alfa snorde er tevreden op los en het teamwork in de auto verliep perfect. De tweede regelmatigheidsproef leverde gelukkig geen drama voor ons op. En zo kwamen we verrassend vlot alweer terug in Doesburg. Nog wel even de allerlaatste verlegde wegsituatie vlak voor de finish onderkennen en juist oplossen…

We waren het eigenlijk nog helemaal niet zat, het had best nog even mogen duren!

Maar het was ook wel mooi zo. Fijn even nagenieten met een smakelijk biertje hoort er ook bij.

En natuurlijk het licht zenuwachtige overleg met de andere deelnemers. Hoe heb jij dit gedaan? En was dat wel de juiste oplossing? Hè, waar stond die letter dan? Velen in spanning waar ze in de eindstand terecht zouden komen. Het is maar een spelletje, maar toch…Na enige tijd en een zeer smakelijk buffet komen dan de verlossende woorden van de heren organisatoren.

Tot onze zeer aangename verrassing bleken wij ook in de middag (als enige) foutloos en mochten Oscar en ik ons voor een tweede keer overall winnaars van de Classic Gelderlandrit noemen!

Zoals Julius Caesar zou kunnen hebben zeggen: “Wij kwamen, wij reden rally en wij overwonnen”. Zo kan het zomaar lopen.

Ook deze 21^e Classic Gelderlandrit mag een prachtig klassiek rallyevenement genoemd worden.

Hulde dus aan iedereen die dit heeft mogelijk gemaakt. Alle officials en andere ondersteunende krachten, de sponsors, maar bovenal de drie mannen die steeds de zware kar hebben getrokken.

Eric Klunder, die het heeft aangedurfd om de leiding van dit evenement op zich te nemen, wacht een grote uitdaging om de erfenis van Martin, Frans en Jan waardig over te nemen. Wij wensen hem en zijn team heel veel succes. En we zullen ons best doen om erbij te zijn met de 22^e editie!

Rutger Kwant, foto’s Niko Bloemendal