Vergeet de Rallyhappening, leve de Club Challenge! Verslag van Juul Seijlhouwer en Bernie Wolf | DHRC

KLIP’s en andere DHRC-ritten zijn altijd leerzame en gezellige evenementen, maar het clubgevoel van de verdwenen Rallyhappening werd gemist. Goed initiatief van de DHRC dus om op 10 december weer een echte kaartleesrally en de feestelijke kampioenshuldiging te combineren in de DHRC Club Challenge.

Voor Juul en mij was het aanleiding ons weer eens voor een sportief en gezellig jaarfeest van de DHRC op te geven. Veel vertrouwde equipes schreven in. Andere ingrediënten voor een Rallyhappening 2.0 waren ook aanwezig: Fred Hak en Jacques Limpens als uitzetter, het hele bestuur als organisatie, een aantal goede bekenden als marshall en een driegangendiner met prijsuitreikingen na afloop.

Een serieuze rally heeft tegenwoordig, naast Tour- en Sport-, ook een Expertklasse. In die drie klassen worden de winnaars de DHRC-clubkampioenen.

Met veelzijdige kaartsystemen voor alle klassen, goed verzorgde en duidelijke kaarten en een helder en ondubbelzinnig reglement beloofde de rally zelf veel kwaliteit, zoals het de vereniging van klassieke rallyliefhebbers betaamt.

In zijn deelnemersbriefing waarschuwde Jacques dat er, na recente problemen met autoriteiten in andere rally’s, extra zou worden toegezien op het respecteren van snelheidsbeperkingen. Bij wijze van test waren er twee snelheidsmetingen, ’s ochtends en ’s middags, waar grove zondaars hun klassering mee konden verknoeien. Er ligt een plan om strafpunten in de toekomst kwadratisch te laten oplopen met de mate van overschrijding van de limiet. Afgelopen zaterdag bleek het inderdaad slechts een test. Om vast te wennen waren de straffen nog ‘slechts’ gestaffeld van 50 tot 300 punten en er was een ruime ‘straffeloze’ marge aan de onderkant.

En volgens Jacques was hard rijden ook helemaal niet nodig. De uitrollers konden daags tevoren de bordjes namelijk makkelijk binnen de tijd plaatsen en schroeven, dus de deelnemers hoefden zich zeker niet te haasten om tijdstraffen te vermijden.

Nou, om een lang verhaal kort te maken: het bleek toch niet haalbaar.

Kwam het door het miezerige weer, de zaterdagse verkeersdrukte en de verkeerschaos door de kerstbomenhandel? Of misschien door te optimistische uitrollers die een controlerit combineerden met het plaatsen van de bordjes? In ieder geval liep de vertraging bij de lunch voor de meeste equipes op tot meer dan een half uur. De organisatie zat er mee in zijn maag en trok onmiddellijk het boetekleed aan. Tijd werd in de ochtend geneutraliseerd we kregen 20 minuten extra lunchtijd.

De route door Veluwe en rivierenland was prachtig. We hebben veel mooie en uit eerdere rally’s bekende plaatsen aangedaan, maar je weet dat voorkennis niet helpt: de uitzetters slagen er toch in opdrachten steeds weer anders te maken.

Grensbenadering leverde voor veel equipes problemen. Natuurlijk weet je dat er gaatjes in de grens kunnen zitten, maar in het heetst van de strijd bleek dat toch moeilijk op te merken. Gevolg, ook voor ons: verkeerde constructies en gemiste controles. Maar ook met andere systemen, zelfs bij onze favoriet de BarIL, liepen we strafpunten op. Compliment dus voor de uitzetters, die inderdaad geen strak tijdschema nodig hadden om een klassement te creëren.

Natuurlijk hadden we een goed geprepareerde rallyauto. Toch liep niet alles goed. Juul was zaterdag als navigator pechvogel omdat de passagier plotseling geen verwarming had – dat kan met luchtgekoelde motoren… Vrijwel de hele dag motregende het, dus toen onze ruitenwissers plotseling uitvielen kreeg ik als bestuurder ook een extra handicap. Zekeringen en bedrading gecheckt en daarna pas gemerkt dat een stekker van de ruitenwissermotor los was. Opgelost, snel weer verder. Alleen… bij de volgende 30 km-drempel trad het euvel weer op. En we reden niet eens te hard!

Dat brengt me op een klein punt van kritiek. We reden wel erg veel 30 km-wegen. Nu is die snelheidsbeperking op zich geen bezwaar, maar de drempels in die wegen wel. Ze zijn zo hoog en zo steil dat onze hard geveerde klassiekers plotseling pijntjes gaan voelen op onverwachte plaatsen.

Als (goede) middenmoters in de Sportklasse hebben wij veel respect voor de DHRC Clubkampioenen: in de Tourklasse Jolanda Stevens en Egbert van Goudzwaard, in de Sportklasse Brigit en Peter Römer en in de Expertklasse Jacqueline Zuiderwijk en Jürgen Donders. Van harte!

De rallydag was prima georganiseerd. We vergeven de uitzetters graag dat de tijdmachine niet werkte en dat het leek alsof de drempels een groeistuip hadden. De rally, het diner en de sfeer waren top als vanouds.

Vergeet de Rallyhappening, leve de DHRC Club Challenge!

Juul Seijlhouwer en Bernie Wolf, Sportklasse equipe 28

Foto: Niko Bloemendal