Verslag 7 uren van Emmeloord van Wytze van Leuveren | DHRC

Als beginnende rallyrijders hadden wij ons dit jaar ingeschreven voor de 7 uren van Emmeloord. Van te voren hadden we vernomen dat deze rally weliswaar wel een wat hoger “neuzelgehalte” heeft dan andere rally’s, maar wel “leuk geneuzel”. De waardering blijkt wel uit de massale inschrijving. In de toerklasse alleen al namen 90 equipes deel! Van zo veel inschrijvingen kunnen de meeste andere rallyorganisatoren alleen maar dromen.

Als voorbereiding op de 7 uren hadden we enkele verslagen van eerdere jaren gelezen en die wezen op een niet al te makkelijke rit. Met slechts een enkele avondrit bij de Amac zou dit ongetwijfeld een forse uitdaging worden. Op vrijdagavond aangekomen bij Hotel Van der Valk in Wolvega werd onze rode MGB (ze heet Alice) afgeladen van de trailer. Na te hebben ingecheckt werd direct de hotelbar opgezocht, waar al een aantal bekenden zich hadden verzameld. Het bezoek aan de hotelbar bleek niet alleen gezellig doch ook uiterst nuttig. Zo hoorden we dat op internet de uitleg van eerdere jaren van de 7 uren beschikbaar was. Gelukkig was de Ipad meegenomen en konden we ’s nachts en ’s ochtends vroeg nog even de toerklasse-uitleg van 2012 doornemen. Een dergelijke uitleg is altijd fijn om in te schatten wat voor “narigheid” deze uitzetters zoal in petto kunnen hebben. 

Zaterdagochtend konden we gelukkig vroeg van start. Niet alleen is de kans op met hooivorken zwaaiende boeren voorin het veld nog niet zo groot, maar vaak kan er ook nog wat beter worden doorgereden als er weinig (langzamere) equipes voor je zitten. 

Vertrouwend op onze gekalibreerde tripmeter startten we het regularitytraject met zelfstart en -finish. De zin van dergelijke regularities waarbij je na het rijden met behulp van de gevonden afstand en de gegeven gemiddelde snelheid je eindtijd moet berekenen ontgaat ons enigszins. Bij een goed gekalibreerde meter met een tabellenboek en/of calculator is het bijna niet mogelijk hier (relevante) verschillen te creëren. Als middel om ex aequo-klasseringen te vermijden werkt het in ieder geval niet. Een op tijd gereden regularity brengt toch wat meer spanning in de auto teweeg vanwege de gevraagde multitask-vaardigheden en levert ook iets meer verschillen in uitkomst op. 

Na de regularity die (naar later bleek) met 1 seconde afwijking werd besloten volgde de rest van het eerste traject volgens het systeem blokkerende pijlen. De diverse auto’s die we regelmatig de pijlen zagen berijden wezen er op dat niet iedereen door had welk systeem gehanteerd diende te worden. Diverse deelnemers reden de rit (gewoontegetrouw waarschijnlijk) als een pijlen-kortste-route. De eerste klap in het klassement werd bij het eerste traject daarmee gelijk uitgedeeld. Extra moeilijkheid: rode wegen mocht je zo min mogelijk berijden. Een over het hoofd geziene witte parallelweg leverde ons naar later bleek de eerste foutcontrole op. 

Het tweede traject werd een mooie baril met enkele leuke vondsten. Een klein wit weggetje dat exact langs barricadestreep 4 liep leverde ons de tweede foute controle op. Op de volgende kaart was een plaatje van een zwemplas onder de ingetekende lijn gedrukt. Goed meten bij deze “blinde lijn” of je voor of na de brug naar rechts moest leverde de juiste controle op. Ook een traject pijlen-kortste en punten-vrije-route leverde nog wat uitdaging op maar vooral een in mijn ogen wat gezochte omrijconstructie die beloond werd met weer een letter en een keercontrole. Fout nummer 3 van de dag was voor ons binnen. Bij een bemande controle werd nog een relatief eenvoudige opgave pijlen-kortste-route uitgereikt. Het laatste gedeelte van de ochtend was er nog ruimte om even lekker door te rijden op weg naar een punt met vrije route. In het reglement was expliciet vermeld dat bij het rijden naar een punt geen routecontroles genoteerd moesten worden maar het vinden van een letter met een keercontrole op een niet berijdbare weg die volgens de kaart wel de allersnelste en kortste route naar het punt opleverde, bleek voor velen later te onweerstaanbaar. Goed bedacht van de uitzetters. Ook op het laatste punt aangekomen had de uitzetter nog een verrassing in petto. De meeste logische route vanaf het punt naar de TC-IN was de weg voorbij het punt vervolgen en dan rechtsaf naar de TC rijden. De kortste route naar de TC-IN was echter keren op het punt (hetgeen reglementair was toegestaan) en dat leverde als beloning een stempel op. Scherp blijven tot het eind zoals al voorspeld was. Met een goed gevoel  begonnen we aan de wel erg uitgebreide lunch. Alle TC’s bleken prima op tijd te halen. Later bleken we 4^e te staan na het ochtendtraject met evenveel strafpunten als de nummer 3 met voor beiden 3 gemiste routecontroles en 1 seconde afwijking op de regularity. Ook de nummer 5 had 3 routecontroles gemist maar enkele seconden meer afwijking op de regularity. Het middagdeel zou dus spannend kunnen worden. 

’s Middags zagen we, bij het traject pijlen-kortste-route (met zo min mogelijk rode wegen), nu wel het witte weggetje op de kaart dat een stuk van de rode weg afsneed. Als tweede traject was een grensbenadering opgenomen. In verhouding tot het ochtenddeel was de route echter veel gemakkelijker en de in de ochtend gecreëerde verschillen bleken in de top niet meer goedgemaakt te kunnen worden. Een enkel in de kaart ingetekend fietsje kon daar weinig aan veranderen. Bij iedere TC hadden wij meer dan genoeg tijd om het volgende traject weer in te tekenen. Afgesloten werd met een niet al te ingewikkeld traject zonder tijdsdruk met pijlen op schaal 1:5.000 op een bedrijfsterrein en door en om de gebouwen van Heiwo. In de ochtend bleek slechts één equipe geen routecontrole te hebben gemist. De nummer twee had slechts één routecontrole fout. In de middag bleven echter zeven equipes foutloos en waren er vijf equipes met slechts één fout. Het klassement was dus feitelijk in de ochtend gemaakt. Wij konden nog een plaats stijgen en werden uiteindelijk derde door een betere score op de geheime tijdcontrole dan de nummer vier. In het klassement dienden vier gevallen door de ex aequo-controle te worden bepaald. Dat is jammer. Met een qua moeilijkheidsniveau iets lastiger middagtraject en geklokte regularities zou er iets meer competitie zijn geweest. 

Uiteindelijk won echter wel de beste equipe. In de Toerklasse waren dit Dick en Anneke van Lierop die foutloos reden en ook al de ROZ dit jaar op hun naam schreven in de Toerklasse. Tweede werd de equipe Frits Jansen en Jan-Erik Kant die ook al enkele jaren aansprekende resultaten weten te boeken. Met een derde plaats waren wij als debutanten zeker verguld en voor het kampioenschap werden met deze klassering weer goede zaken gedaan.

In de Sportklasse bleken in het middagtraject nog wel wat strafpunten te vallen en was de strijd om de eerste en tweede plaats spannend, maar ook hier traden in de top geen mutaties meer op na het ochtendtraject. Winnaar van de 7 uren van Emmeloord 2013 werd de equipe Frans van Aalst en Bas de Rijk, voor Ina de Hoop en Arthur Denzler en als derde Oscar Uhlhorn en Ton Drost. Allen van harte gefeliciteerd.

Conclusie: een erg mooie rally, zeer goed georganiseerd, goede accommodatie en mooie trajecten maar naar onze smaak met net iets te weinig mogelijkheden om na het ochtendtraject nog het klassement te kunnen veranderen. Goed gevonden was ook dat de Sportklasse ‘s middags in het gebied reed dat de toerklasse ‘s morgens gereden had en vice versa. Zo rijden beide klassen elkaar zo min mogelijk in de weg. Het kaartmateriaal was ook van uitstekende kwaliteit evenals de goede en duidelijke uitleg na afloop en de mogelijkheid om aan de uitzetters vragen te kunnen stellen. Volgend jaar zijn wij er graag weer bij.

Wytze van Leuveren en Nico Slappendel, startnummer 106