Verslag Omloop van het Oosten door Bas de Rijk | DHRC

Ode aan Overijssel

Fijnproevers in ons rallywereldje weten inmiddels dat het in de ritten van Rutger Kwant vaak smullen geblazen is. Dat er in Rutger, naast een uitstekend uitzetter, ook een plichtbewuste veldwachter steekt, was voor mij nieuw maar dat zou in deze editie van de Omloop van het Oosten pijnlijk duidelijk worden.

Plaats van handeling op 10 januari bij de start van de 4e editie van de Omloop is wederom restaurant “Het Bonte Paard” in Holten waar de deelnemers met koffie en heerlijke krentenmik verwelkomd worden. Had koning winter vorig jaar nog voor een prachtig wit decor gezorgd met bijbehorend vleugje “Rally de Monte-Carlo”, dit jaar zijn de weersomstandigheden mild te noemen. Strakke bekkies bij een aantal deelnemers aan de starttafel. De aandachtige lezer van het reglement heeft namelijk gezien dat er vijf minuten na de starttijd reeds een regularity op het programma staat. Niet bepaald het recept om er even lekker in te komen maar meteen vol aan de bak. Gelukkig krijg ik als navigator tien minuten voor de starttijd het routeboek zodat de regularity, na een sprintje over de parkeerplaats richting de knusse werkplek, ijverig kan worden ingetekend.

Ondanks een topfitte chauffeur Leo Vrijland die eenzelfde sprintje moet trekken met de controlekaart en een lekker vlot rallykarretje, arriveren wij met slechts enkele seconden speling bij de start regularity. Stopwatch op nul, tellers op nul en weg zijn we. Een ingetekende lijn met barricades vormt de ouverture en voordat we eigenlijk lekker in ons ritme komen, worden we door de GTC alweer opgevangen. Dit gehad hebbende worden we 250 meter verder reeds geconfronteerd met de eerste gewijzigde wegsituatie. Niks voor watjes blijkbaar deze Omloop van het Oosten. Na wat lastige barricades en een route die op een bepaalde plaats zeer nauwkeurig meetwerk vergt, komen wij aan het einde van het kaartfragment voor de overgang naar een neutraal bol-pijltraject. Voor ons een mooie gelegenheid om even sanitair te stoppen op een parkeerplaats links van de weg. Dat er hier rechts van de weg een controle letter staat opgesteld, valt ons door de hoge nood, naar later blijkt, niet op. Resultaat van de plaspauze is de eerste controle aan de broek (die op dat moment dus even open stond).

Overijssel is een heerlijke provincie om rally te rijden. Prachtige asfaltlinten slingeren door een fris groen polderlandschap waar tegemoetkomend verkeer deze tijd van het jaar nog bijna iets bijzonders is. Ook de dorpskernen die we aandoen worden gekenmerkt door een weldadige rust die kortstondig wordt verstoord door de bonte stoet rallybolides. In het traject “punten vrije route” worden rijder en navigator getrakteerd op verschillende prachtige vergezichten. Door de organisatie is er voor gekozen om alleen de lunch-uit en de finish tot TC te maken waardoor er weinig tijdsdruk is. Heerlijk toerend langs het Twentekanaal lonkt aan de overzijde het laatste “vrije punt” maar net voor het bereiken ervan verhindert een verboden-in-te-rijden-bord de doorgang over een brug. We kijken elkaar even aan in de auto, punten vrije route dus wat kan ons gebeuren? We rijden gewoon door, kijken even de andere kant op bij het passeren van het verkeersbord en vermijden daarmee een flinke omweg. Op de plek aan de andere kant van het water waar wij een routecontrole verwachten bevindt zich echter geen bordje maar een, door de eerder genoemde veldwachter Kwant, bemande controle. Met zichtbaar plezier meldt hij ons dat hij heeft geconstateerd dat we een verkeersovertreding begaan hebben, conform het reglement resulteert dit in een foutcontrole. Oeps, dat is een pijnlijke misser. Later blijkt dat een ruime meerderheid van de deelnemers ook een gebrekkige kennis van verkeersborden heeft en een zelfde misstap maakt, een geslaagde vondst dus van de uitzetter.

Bij de afsluitende test, net voor de lunch, zijn door de organisatie ook een paar echte rallykanonnen uitgenodigd om hun kunsten te laten zien. Prachtig om te zien hoe die kerels met perfecte wagenbeheersing en een duizelingwekkende snelheid de pionnen weten te ronden. Na de lunch vertrekken we in de stromende regen voor de middagetappe. Een industrieterrein in Hengelo levert direct de nodige hoofdbrekens op. Via pijlen met en zonder barricades kruisen we richting Borne en Rijssen.

Aan het begin van een zandweg is de daar aanwezige routecontrole voorzien van een opdracht. Deze meldt dat indien de weg door de neerslag moeilijk begaanbaar is, men hier dient te keren om de route verderop weer op te pakken. Door de vele neerslag is de gegeven beschrijving absoluut van toepassing maar geen enkele rijder lijkt zich hier iets van aan te trekken. In tegendeel, met kwajongensachtig bravoure worden de rallyauto’s stuk voor de stuk de modderpoel in gekatapulteerd waar ze slingerend en zoekend naar grip het verharde wegdek proberen te bereiken. Heerlijk dat geploeter in de modder, in no time is de doorgaande weg veranderd in een tankbaan en het rallyveld getooid in een zandbruine kleur.

Na een traject grensbenaderen, komt de finishlocatie “Het Bonte Paard” weer in zicht. Tevreden deelnemers verzamelen zich met big smiles aan de bar en laven zich aansluitend aan het uitgebreide dinerbuffet. Tijdens de vlotte prijsuitreiking worden de kampioenen gehuldigd, in de sportklasse zijn dit Joep Wanders en Hermine Vlas, in de toerklasse strijken Riny en Rieta Verkuijlen met de hoogste eer.

Ronald Jans en een Rutger Kwant hebben met de Omloop van het Oosten wederom een prima rit neergezet met een verrassend fraaie route en een plezierig, goed te rijden tijdschema. Een waardige start van het rally-seizoen en daarmee is de Omloop ieder jaar weer iets om naar uit te kijken.

foto: Dick Groen, www.autopics.nl