Hans Brinkman 55 jaar rallyervaring | DHRC

In gesprek met Hans Brinkman, het is 1957 en Hans wordt door zijn vader achterin de auto gezet en hij moet maar eens kijken hoe het werkt. Drie jaar later, 1960, start hij met Willem van Zijl, een Opel dealer, in een Chevrolet Corvair  in de Tulpenrallye met startnummer 88. Hij doet het goed en zijn vader ruilt de Plymouth in voor een Mercedes 220SE en gaat met zijn zoon rally rijden. We, ja mijn navigator en ik, praten met Hans Brinkman de eerste uitzetter van de klassieke Tulpenrallye. ‘s Ochtends ontvang ik keurig een route beschrijving welke ons naar de deur van zijn huis moet leiden. We hebben het gevoel al midden in de rally te zitten en haasten ons om op tijd op de TC aan te komen. En dan beginnen de verhalen, het wordt een genoeglijke avond, maar we willen meer weten over de Tulpenrallye. Het blijkt dat in de jaren ’80 al nagedacht werd over een klassieke versie van de Tulp, maar het zou de directeur van de VVV zijn, die het initiatief nam om de Tulpenrallye weer naar Noordwijk te halen. Op en neer naar Spa in drie dagen, het weer was bar en boos, regen, sneeuw, mist en hagel. En dan in Spa start de sportklasse nog een nachtrit van 5 uur over 250km. Helemaal zonder incidenten verloopt de rally niet want in Spa loopt een politieagent met zijn pistool te zwaaien. Opvallend was dat alle routeboeken van tevoren werden uitgedeeld, dus ‘s avonds voor de start zaten de navigatoren in hun hotelkamer de route in te tekenen op meegebrachte kaarten. Dat systeem wordt later teruggedraaid want er bleken verkenners mee te rijden met gekopieerde routeboeken. Dan willen we zijn geheim weten, hoe construeer je nu een route, ken je heel Frankrijk uit je hoofd, terroriseer je je vrouw op vakantie, nog even dit weggetje. Voor de jeugdige lezers, er is nog geen Google maps of Tom Tom. Het blijkt verrassend eenvoudig, Hans vergelijkt verschillende kaarten met elkaar en dan worden de oude wegdelen en wegveranderingen vanzelf zichtbaar. Verkenning ter plaatse doet de rest. In 1995 wordt er al op woensdag gestart en komen we uit in Turckheim, de Tulp is terug in de Vogezen. Hans maakt het zich voor een traject makkelijk en kopieert een van de edities uit de jaren zestig. Wederom is er een avondtraject nu vanuit Turckheim. Er ligt veel sneeuw de route moet worden aangepast. Hans legt de basis voor de “moderne” Tulp. Blijf weg uit de steden en dorpen en de N-wegen,  zo min mogelijk constructies aan de linkerkant van de weg en geen in elkaar verweven constructies. Rijdt je de goede route, dan staat de letter prominent voor je neus. En laat de karavaan nooit tegengesteld rijden. Hij vraagt zich af waarom moet je finishen met 3000 strafpunten, is 300 strafpunten niet genoeg, een klassement komt er toch wel. En zo ontstond een Tulp waarin die zich voor je neus in een hoog tempo ontrolde met af en toe een zijsprong, maar wanneer dat was zijn geheim! Dan zijn we nog benieuwd; “ hoe lang ben je met het uitzetten bezig”, gemiddeld zo’n 55 werkdagen. Een dure aangelegenheid, een snelle rekensom brengt me op een bedrag van € 22.000, ik ga niet uit van een achturige werkdag!
De controle van de route geschiedde door twee equipes, die ’s avonds hun notities vergeleken. Als ze het niet eens werden, dan ging er een cirkel omheen. Dat zo’n cirkel ook wel eens buiten de route stond dat was psychologische oorlogsvoering. En zo ontstond de Tulp, Adrie Brugmans en Jaap Daamen hebben die traditie voortgezet. Nu is het de beurt aan Joep want het ziet er naar uit dat hij de volgende Tulp ook gaat uitzetten. De inschrijving opent al op 1 november en de opzet gaat ook iets anders worden. Hoe, geen idee, het comité houdt de kaken op elkaar.
En dan komen de andere verhalen, zo was een keer het plan om in Noordwijk te starten. TC2 was Den Bosch en dan op de trein naar TC3 Perpignan. De lage bodemvrijheid en de hoge kosten hebben dat plan van tafel gehaald. De startplaats werd verplaatst naar Frankrijk en je moest er zelf maar heen rijden. En dan de afdeling sterke verhalen; Hoe corrigeer je een foutje? Je rijdt midden in de nacht in de regen langs een controleur, die stempelt je kaart af. Dan zie je, dat je nog een rondje heb gemist, gauw haal je de letter E op en schrijf die letter door het stempel heen. Terug naar de controleur: “sufferd je stempelde door mijn letter heen”, corrigeer dat even! AMAC’ers pas op voor dit soort trucen!