Verslag Betuwe Classic | DHRC

Een week na onze 1e FARO in Frankrijk is het tijd voor de volgende voor de volgende rally: de Betuwe Classic. Ook deze rally hebben we nog nooit gereden. Er wordt ons een leuke rally beloofd met twee keer koffie met versnapering, een lunch en hapjes bij de finish. De start is ‘slechts’ een uurtje rijden en dat valt na de drie uur van vorige week erg mee. Wat ook mee viel was het aantal verschillende systemen: twee en dat is heel wat minder dan de ruim 20 van vorige week. We gaan er van uit dat we ons met ‘slechts’ twee systemen ook zullen vermaken.

De start is bij een bedrijf dat gespecialiseerd is in Citroëns en het is al lekker druk als we aankomen. Na de gebruikelijke documentenafhandeling en stickers plakken kunnen we nog even rondwandelen en dan moeten we echt van start. We krijgen het routeboek tien minuten voor de start, dus we kunnen rustig intekenen. Dat vinden we prettig, omdat we dan kunnen doorrijden zonder iedere keer te moeten stoppen om in te tekenen. Het eerste deel, dus eigenlijk tot aan de lunch, is pijlen kortste route. Dit gaat op zich goed, alleen denken we op een industrieterrein even te ver door, waardoor we een foute letter oppakken. Na het eerste traject komen we bij de koffiestop. Lekker koffie met gebak en hier moet de sportklasse een proefje rijden, nou ja rijden … maar daar kom ik nog op terug. We mogen na de koffie weer door met pijlen kortste route en dit doen we foutloos en zo komen we aan bij de lunchlocatie die dezelfde is als de locatie van de koffiestop. Nu moeten wij het testje rijden. We moeten een parcours om vier pionnen rijden en hebben daar exact 30 seconden voor. Dat is dus heeeeeeeeel langzaam rijden en precies op de 30e seconde komen we over de finish.

Na dit proefje wordt ons een prima lunch voorgeschoteld met soep, broodjes en, ja daar zijn ze weer, de rallykroket. Zo genoemd, omdat we deze bij elke rally tijdens de lunch krijgen en er bijna muiterij uitbreekt als deze rallykroket niet aanwezig is.

Na de lunch gaan we verder met het systeem grensbenadering. Hierbij moeten we zo dicht mogelijk langs een grens (dat is een lijn op de kaart) rijden zonder over te deze grens heen te rijden. Hier zien we wel een mogelijkheid om dichter bij de grens te rijden, maar er staat wel een bordje. Blijkbaar hadden we een mogelijkheid te vroeg of te laat genomen en zo hebben we helaas weer een fout te pakken. Maar verder vormt dit systeem geen problemen en zo komen we bij de laatste TC. Hier moeten we een uur wachten en dat vinden we wel erg veel. Maar we zijn niet de enigen, dus dat geeft een goed gevoel. Na een uur wachten kunnen we naar de finish. Hier hangt de tussenstand al. We hebben in het eerste traject één fout gemaakt en in het tweede deel nul en staan, samen met zes anderen, op de 2e t/m 7e plaats.

We praten onder het genot van een drankje van de organisatie nog even na met andere deelnemers. De beloofde snacks hebben we nauwelijks gezien. We hebben welgeteld één kipnugget gedeeld met z’n tweeën. Dat hadden er wat ons betreft wat meer mogen zijn.

Even later wordt de eindstand opgehangen en we zijn derde geworden. Erg netjes en met een tevreden gevoel nemen we onze beker in ontvangst.

We kunnen terugkijken op een lekkere rijrally die goed verzorgd is, op het missen van de snacks na.

De volgende rally is ook al weer snel want op 9 april rijden we de Gelderse Valleirit, georganiseerd door de AMAC en met als startplaats Nunspeet. Dit zal een heel andere rally zijn met meer doordenkers en instinkers. Maar ook hier gaan we weer onze best doen om goed te scoren en vooral veel plezier te hebben, want dat vinden we nog steeds het belangrijkste.

Richard en Margriet Faas

foto: Niko Bloemendal