Verslag Rallyhappening van Hans Ahlberg | DHRC

Altijd lastig, de start van een rally of rit. Waar zijn we nu op de kaart en hoe moeten we dat projecteren op de werkelijkheid?

Achteraf gezien zou dat tijdens de Rallyhappening niet het meest lastige probleem blijken te zijn maar toch, mijn partner in de rol van navigator heeft met de start regelmatig wat moeilijkheden. Wat dan weer opvalt indien je er met andere deelnemers over praat dat ze gelukkig niet alleen staat en er meer last blijken te hebben van een “starten in de goede richtingprobleem“.

Het viel uiteindelijk mee om weg te komen en de juiste weg te vinden en dan begint het wennen aan de bedoelingen van de uitzetter en die om te zetten naar je eigen kijk op de vallen en listigheden. En dat duurde lang deze keer. In onze beleving althans, want terugkijkend viel dat wel mee en de eerste controle was ook nog een A. Dus we waren tevreden, al weet je dat nooit helemaal zeker want er bestaan uitzetters die ergens achteraan in het alfabet beginnen om je in verwarring te brengen.

Nadat we een weg links niet konden berijden en onze eerste herconstructie maakten, kregen we weer een A, een stempel deze keer gegeven door Harry Rupert met een heel verhaal erbij op een stuk papier met wat opdrachten om te keren en onze route te vervolgen.

Aangekomen in de buurt van Schalkwijk leek het “echt” te beginnen, veel controles met leuke constructies om de bedoelde wegen te vinden.

Via de A 27 werd het water over gestoken en kwamen we terecht onder de rook van Vianen om het aangekondigde rondje van de voorzitter te rijden. Er was hier veel te kiezen uit de diverse mogelijkheden en helaas weten we niet meer of we het goed uitgevoerd hebben want we waren zo dom om ons eigen routeboek na afloop kwijt te raken. Maar het gevoel van onze oplossing was goed en daarom verkeren we in zalige onwetendheid en we houden het erop dat we het goed gedaan hebben.

TC 2 bereikten we met 6 strafminuten aan onze broek.

Op naar het regelmatigheidstraject, wat altijd leidt tot een sterk verhoogd stressmoment in de auto, zeker als er ook nog gevarieerd wordt met de gemiddelde snelheden.

Als dan ook nog de chauffeur vergeet om de tripteller op 0 te zetten en er derhalve ook geen idee meer is van de afgelegde afstand, kun je een redelijk resultaat helemaal op je buik schrijven uiteraard. Wat ons wel opviel was dat een flink deel over een 80 km-weg ging en dan een laag gemiddelde aanhouden zou kunnen leiden tot niet gewenste verkeerssituaties.

Het maximale aantal strafpunten haalden we dan ook moeiteloos.

Via Nieuwland en Arkel vervolgden we onze route en het bleef opletten geblazen om de juiste constructies te vinden. Mooie bochtige rivierdijken brachten ons richting Kedichem en Heukelum; ook hier weer werden we beloond met leuke routeopdrachten en natuurlijk de zo gewenste bordjes met letters.

De A15 werd gepasseerd om terecht te komen bij de volgende rivier, de Waal. Ze hadden de Rallyhappening ook de Rivierenrit kunnen noemen. Maar de dijken en stuurwegen werden er zeker niet minder om. De chauffeurs konden hun stuurmanskunsten prima kwijt in deze rit. Op naar de rust en de hevig gewenste lunch om de knorrende maag tot rust te brengen. De Tol aan de rand van Meteren heeft deze behoefte vakkundig vervuld inclusief de inmiddels op FB zo beroemde rallykroket.

De stoet rallyrijders vervolgde zijn weg om via Waardenburg, Neerijnen en Elst richting Geldermalsen te rijden. Controle Z in Neerijnen was een mooie en vooral omdat ik die als rijder op mijn conto mocht bijtellen. Het kleine stukje weg op de driehoek na de barricade was minuscuul zichtbaar en – waarschijnlijk veroorzaakt door een moment van helderheid om even op de kaart te kijken – viel het me op. Ach, soms heb je van die momenten…………ze worden helaas zo schaars!

De rest van de middag verliep verder prima en we hadden het idee dat we “het” wel aardig deden, alhoewel het oppassen blijft en laat je vooral niet in slaap sussen.

Tijdcontrole 5 bij Asch werd keurig binnen de tijd bereikt en via de uiterwaarden bij Ravenswaaij en Beusichem bleef het decor fraai om te rijden.

TC 6 leverde ook geen problemen op en zo langzamerhand reden we weer via Vianen en Houten richting finish.

Voor ons zat er nog aardig wat venijn in de staart want naast een regelmatigheidsfobie bestaat er bij mijn kaartlezer ook zoiets als een industrieterreinenfobie. Waarom? Ik zou het niet weten, maar het is er nu eenmaal. Met in de meeste gevallen tot gevolg: de weg kwijt. Gelukkig ken ik de situatie op het terrein bij Expo en konden we de finish-TC wel vinden, alleen was 19 minuten straf daar de penalty.

Terug in het Postillion Hotel bleken we tot onze verrassing in het ochtenddeel de 3^e plaats te hebben bereikt. Maar goed dat we dat toen niet geweten hebben, anders had de auto vol gestaan van spanning.

Mede door de tijdfouten aan de finish zakten we in de einduitslag naar de 5^e plek waar we overigens zeer content mee zijn.

Na de feestavond en de huldigingen ging het een beetje uit als een slecht theelichtje en bleven we tot onze verbazing maar met een handjevol mensen over om te blijven slapen in het Postillion. Dat is wel eens anders geweest DHRC! Volgende keer wat langer feesten………!

Hulde aan de winnaars in de Sportklasse, Leo Vrijland en Bas de Rijk, maar nog meer aan de Tourklassewinnaars, de jongedames Lieke Goldschmidt en Nicole Oosterink. Zulk jong bloed is altijd welkom en gelukkig zien we die jongeren steeds meer aan ons spelletje deelnemen.

Rest de uitzetters, het bestuur en allen die meegewerkt hebben aan de Rallyhappening 2013 te danken voor de mooie dag!