Verslag Stelling van Amsterdam Rally door Rosita Offinga | DHRC

Op 24 mei stond de Stelling van Amsterdam Rally (SVAR) op de kalender. Ik had met Charles afgesproken om het Saabje vandaag te laten ronken. Bij de startlocatie “Villa Westend” in Velserbroek was het ’s ochtends al vroeg druk. Er zouden ruim 100 auto’s van start gaan in drie verschillende klassen: Sportklasse, Tourklasse en Comfortklasse

Verbazingwekkend wat voor mooie auto’s er op kwamen dagen in de Tour- en Comfortklasse. Van dikke Aston Martins, Cobra’s, Ferrari’s, Porsches tot aan het einde van het alfabet en alles wat je dan maar weet te noemen. Ik wist gewoon niet waar ik moest kijken. Echter had ik ook gelijk medelijden met deze nieuwkomers, want ze hadden vast nog nooit van Joep Wanders gehoord.

De deelnemers waren redelijk verdeeld over de drie groepen en zowel de Tourklasse als de Comfortklasse kreeg netjes uitleg wat vandaag de bedoeling was. Ondertussen ging de Sportklasse starten en mochten wij met startnummer 5 om 9.20 uur op pad. Voor ons was het de eerste keer dat we deze rally gingen rijden.

De uitzetter, Joep Wanders, had rond de noordwestkant van Amsterdam een route uitgezet langs diverse stellingen en bunkers. Mijn kennis daarover was nihil, echter had mijn piloot de nodige verhalen bij de verdedigingswerken en na zo’n dagje vond ik het toch verbazingwekkend wat er nog aan oude stellingen/bunkers etc. aanwezig was.

Het avontuur begon met punten vrije route, gevolgd door grensbenadering en voor de lunch nog een Baril. In eerste instantie dachten we dat het niet echt moeilijk was en we foutloos het ochtendtraject hadden gereden. Helaas kregen we bij de lunch alweer een draai om de oren, want we hadden vier controles gemist. Logisch, je hebt met een topuitzetter te maken en dan moet je niet denken dat het met twee vingers in de neus kan.

Na een lekkere lunch in restaurant De Rijd te Nieuwe Niedorp hadden we de moed weer verzameld om het middagtraject nog serieuzer te nemen. We zouden niet direct weer in allemaal instinkers trappen. Het begon met pijlen kortste route en daarbij een regularity. Natuurlijk zat er in dit traject alweer een instinker. Wanneer je niet goed had gemeten was je hele regularity alweer naar zijn grootje. Ahaha, ik had het door en wist de juiste route te rijden. Helaas was de blijdschap weer van korte duur, want tien minuten later wist ik natuurlijk weer een weg te kiezen die niet op de kaart stond en dat mocht niet.

Oké, nu moest het laatste traject gereden worden en ik had me voorgenomen om nog scherper te zijn. De ingetekende lijn kan toch niet echt moeilijk zijn, echter deze werd onderbroken door een proef. Een groot parcours op een afgesloten terrein waar de bandjes behoorlijk op hun donder kregen. Na de proef gewoon weer de ingetekende lijn volgen, maar ja dan moet je wel opletten want daar maakte ik direct weer een fout. Ongelooflijk hoeveel fouten ik weer heb gemaakt, maar bij de finish werden we warm onthaald en werd het een groot feest.

De zon wist op het juiste moment door te breken en ook de Comfortklasse had wellicht met hulp van navigatie/telefoon en andere hulpmiddelen de finish weer gevonden, want ja, het valt niet mee als je voor het eerst een route op een stuk papier moet rijden. Maar wees getroost: ik maak na 20 jaar als navigator op zo’n dag ook weer zeven fouten, dus hou vol.

We waren ’s ochtends begonnen met startnummer 5 en wisten ook de vijfde plaats te bemachtigen. Het was in één woord “Fantastisch”. Ik heb ook nog nooit zoveel mensen bij een prijsuitreiking gezien, dat zegt toch wel iets over de organisatie. Zij weten een ongedwongen sfeer te creëren, waardoor iedereen ook bleef hangen.

Eén opmerking: Ik ben er volgend jaar weer bij!.